بسیاری از ملحدین به شک انداختن درباره مساله خلق هستی و توسعه آن پرداختند ، چرا که به معتقدات واهی و پوچ آنها ضربه می زد ... نظریه آنان اینگونه بود که می گفتند: « هستی از اول بوده است و همینگونه نیز ادامه خواهد داشت... لیکن اکتشاف دانششمندان ثایت نمود که هستی دارای آغازی است و اکنون همواره به صورت فزاینده ای در حال توسعه می باشد.
کمیته جوایز در آکادمی سلطنتی سوئد می گوید که جایزه ی نوبل را به سه نفربه نام های ساول پرلموتر و بريان اسميت و آدام ريس اعطا كرد که ده ها ابر نوا اختر را بررسی کردند و پی بردند که میزان سرعت انبساط و توسعه هستی در حال افزایش است . این کمیته همچنین می گوید که اکتشافات این سه نفر برای همه اعجاب برانگیز بوده ، حتی برای خود افرادی که این جایزه را بردند.
در این اکتشاف آمده است که هستی بدون توقف در حال انبساط است ..که این نظریه اساس فهم ما را از هستی شکل می دهد ولی باز سوالات سختی را نیز مطرح می کند و هشداری جدی می دهد که زیاد شدن سرعت انبساط هستی در نهایت به منجمد شدن آن می انجامد/
نکته ای که بشر اکنون به آن رسیده است قرآن در 14 قرن پیش به آن اشاره کرده است جایی که می فرماید: (وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ) [الذاريات: 47]
« ما آسمان را با قدرت بنا كرديم و همواره آنرا وسعت مي‏بخشيم»
حال بیندیشیم آیا این می تواند سخن و خیالی انسان باشد ... اگر قرآن ساخته ذهن محمد بود آیا او می توانست چنین ادعایی داشته باشد که آسمان را خود او خلق کرده است حال آنکه آسمان قبل از تولد او بوده است .